Güneşe ağulu menzil

serin bir su gibi sabahları
yıkamıyor artık yüzümü
annemin, kuyuda damla sesi

ben ki her doğan güne
heybe paylar yolcuyum,
güneşe ağulu menzildir
evlerin harabesi ıssızlığım

hayat, nazlı/yan sözlerden saklı
bir çocuk masalıdır, süveyla
gün ortası sönük kandille
saçlarında dolanan gölgemdir

ben, hızır değilim, süveyla
delinmiş kayığa sırdır sözüm

kim bulutu gölge yapmış denize
bilmeyeyim diye tuzun tadını

oysa, körler beyazı sever
en çok göğe yakışır mavi
suya çıkmaz ki kaderin karası
uğruna çok isyan çeker canım

kimse öpmesin, kanarken
esmer bir kızın gamzesini, ah
senle hikayemiz, kan damlayan
suskunluk çağına hatıradır
...
Mustafa Işık