Derviş Dirisi

-ahmet ışık’a

Ağacın yaşlı gövdesinde 

İki damla gözyaşıdır

zekeriya / hu/

Kesik bedenin özledim

Ant olsun koştukça koşanlara

Geçmişe adınla başladım

An geldi çınlattı arşı kelam

Sükûta boyattı cümle âlemi

kirli tenhalıkta izi kaldı şehrin

Göğsü güvercin kafesi anne

Gelişine emzirdi parmağı

Dağın ardından haber verdi

Emin / perde ardı sırdan,

İnsan, damardaki kandan

Başkası değildi

An geldi, mızrak aldı

Kalbimin orta yerini

Hint’in sarı sıcak ayakları

Öptürdü soylu siyahlığını

Ruhum isyan dağı, behey vahşi!

Bölüşmeliyim senle kalbimi

Bir tutam kızıl güldür

Kerbela su’suşum

Zaman yok anmaya adını

Kasemde ayaklanacak iki dağ

Yedi uyuyanın uykuları ç/alacak

Gülhane parkında ağaç kuruyacak

Gemiler mesken tutacak cudi’yi

Ben, abası yitik derviş dirisi

Hangi rüzgâr okşar saçlarımı

Tut ki zekeriya’yım

Sığınmışım ağacın yaşlı gövdesine

Şu testerenin kırık dişleri

Öpebilecek mi gözlerimi.

Mustafa IŞIK