Güneşe Sığındım

Pek çok yer gezilir. Aydınlığında huzura gömülecek bir tepe, mavisinde seyre dalacağınız bir kumsal, içindeki sarının minicikken soluksuz koşuşlarınız gibi sizi canlandıran papatyalarla dolu bir bahçe..

Hepsi kainatın üyesi. Nasıl güzel olmasın ki hepsini, bizlere güzeli sevdiren Allah CC yarattı. Görmek istersen bataklıkta var, pis kuyularda. Ama gülün güzelliğini göremeyip dikenine bakmak niye.

Gökkuşağını göklere çıkaran El Muizz, ruhumuzda ister gökleri, semaları. İster güneşe sığınmayı. Güneştir sıcaklığıyla yakan bedenimizi, içimizde aşkla yanar sandığımız kalplerimizi. Güneştir şevki kırılan imanımızın parçalara ayrılan zincirinin tamiri için ışığıyla bize yeni günü sunan. İyiyi de kötüyü de aydınlatan.

Öyle kutsal yerler vardır ki güneşin üzerine doğduğu. Görür görmez heyecandan salgılanan adrenalinde kaybolduğunuz, avuç içlerinizin ıslandığı, hayallere neden sığdıramadığınızı anladığınız. Dokunabilmek için daha önce gittiğiniz yerlere varmanızı sağlayan ayaklarınızı bu sefer sanki yeni tanırmışçasına fark eder ve onlar için şükre başlarsınız. Parmaklarınız daha önce hiçbir ısıyı, yumuşaklığı hissetmemiş de sanki bu ilk dokunuşu gibi kalbe taşır hissettiğini. Gökyüzü daha önce hiçbir mekanın üzerine bu kadar yakışmamış, bu kadar heybetli, cesur durmamış gibi.

En güzel kalabalığın baş tacı KABE.. Seni anlatamamak ne garip. İçimde çağlayan düşüncelerin arafta kalması, lügatın bir anda silinmesi. Mübarek örtünü anlatmaya lisanım yetmezken, Sen nasıl anlatılırsın. Aşktan, huzurda olmaya kabul olunuşumdan mest iken sıcaklığıyla beni sarhoş eden Güneşe sığındım.

Mübarek kapılar açılır belki bir gün sizlere. O kapılar ki edepten ne zemine ağırlık yükler ne menteşeye. Ardında sakladıklarına binaen hürmet gösterirsiniz o kapılara. Nasipte varsa varılabilir yok ise eşiğinde dahi bulunamazsınız o kapıların. Açıp da kavuşmak arasında buluttan düşen yağmurun toprakla buluşması gibi özlemle masumluğun masalını ezberlersiniz.
Gittiğiniz yerlerde daha önce almadığınız bir kokunun Cennete ait olduğunu hissettiniz mi? O kokuyu rüzgar bile daha kıymetli taşır daha nazik. Avucunuza saklayıp kendinizle kalmasını istersiniz. Birazdan kaybolacak ve bir daha o kokuyu hiç alamayacaksınız diye korkarsınız. Nefesle kalbe geçen bir koku.

Yürürken bastığımız yerlerin evveli… Adımınızı attığınız bizler için şahitlik yapacak o toprakların evvelini düşünüp kendinizi layık göremediğiniz oldu mu?  O topraklar ki Nurun ala nur Resul-i Mücteba İki Cihan Sultanı Hz. Muhammed Mustafa (SAV)’ nın mübarek ayaklarını üzerinde taşıdıysa. Subhanallah. Öpeyim o toprakları, sarılayım ama basmayayım. En nazlı sığınak ‘Hira’ gelir hemen akla.

Müjde Sana Ey Hira!
Hakkın kelamları ayet olup inmekte ve sen öteler ötesinden gelene şahitlik yapmaktasın.  Ey Rahmet ini! Ne Desem.. Ne anlatsam.. Kim inanır gözel görünmeyip hissedilenlere.. Yandım mı Sen söyle? Zerrene hapsedilmiş sırlara meftunlar var. Ya seni uzaktan uzağa seyre dalmış hayranların..
 

( Selma Medeni Geylani)

 
Düşünün ki Sizi aydınlatan güneş, O’nu (SAV) da aydınlattı. Sizi ısıtan güneş O’nun (sav) Mübarek tenine dokunup ısıttı. Ya birde O’nunla (sav) aynı zamanda, aynı mekanda güneşin şulesinden gözlerimizi kamaştırsaydık.

Peygamberimiz (sav): Birbirinize kalabalık yapmadan sıkıntı vermeden güneşi ve ayı nasıl görüyorsanız, Rabbinizi (cc) de öyle göreceksiniz buyurmuştur.

Elhamdülillah ve Şükrillah Bizlere güneşi ve ayı görmeyi nasip eden Allah’ım (cc) talip ettiğimiz Sensin. Merhametine ve sonsuz sevgine iltica ediyorum. Af-u mağfiret eyle. Bu dünyada sığındığım güneşin ahrette de beni ışığıyla aydınlatmasını nasip eyle. Amin ‘Şüphe yok ki O, Geceyi, gündüzü güneşi ve ayı yaratandır’. 21. Sure (Enbiya Suresi)

 
Bu ikramdan aldı nasibini ali de ashabı da, erdi felaha
Hamd olsun söze başlarken de bitirirken de yüce Allah’a
 

  Abdülkadir GEYLANİ (ra)