Kerpiç Duvar Taşlıdır

Bu da nerden çıktı” diye şaşırmakta haklısınız. Senelerdir unutulmuş eski bir Van Türküsünün ruhuma üflediği bir nağmedir bu; Bu Türkü unutulmanın tozu altında silikleşmiş lezzetiyle senelerin ardından bin bir müşkülü aşarak gelip gönlümü yine harap etti. Bu eski zaman Van Türküsünün sözünden neşet eden nâğmeleri yüreğimi önüne katıp çalılar, möhreler arasında bütün bakışlardan gizlenmiş eski zaman bağlarına götürdü beni. Bu sesin ruha verdiği ılıklık sanki eski zaman toprak testilerinde durulmuş serin suların iğde yapraklarıyla oğulmuş bardağındaki serin sularına benziyordu. Bu Türkünün nağmeleri hatırımdan çıkmayan o eski zaman bağlarının his ve hayâl dolu saatlerine götürdü beni.

Bu nağmenin ahengiyle çocukluğun yağmurlu zamanlarından kalmış gönlün en kemal irtifasında demlenen bir ruh sâflığı ile bir medeniyet lezzetinin dimağımda dönüp dönüp durduğu bir pervane gibi terennüm edip durdum.

“Kerpiç duvar taşlıdır yârim sırma saçlıdır” Kaleme ve kelama yeni bir kudret verecek o sesi damağımda neffis bir şeker gibi dönderip dönderip duruyorum şimdi.

Sait Ebinç