Kim suçlu?

Yanı başımızdaki Suriye’nin düştüğü durumlara dair  haberleri okuyunca kızmamak elde değil. Bunca insanın öldürülmesi bu kadar mı kolay. Kimyasal bomba neden atılır?

Onca insan neden öldürülmek istenir? Ya da insanlık öldü mü? Belki de atom bombasının atıldığı dönemlere kadar uzatmam gerekecek konuyu ancak böyle öfkemi kusabilirim şu zalim kana susamış ülkelere.

 İlk atom bombası, II. Dünya Savaşı'nın sonlarına doğru ABD’de yapıldı. Nazi Almanya'sında da aynı konuda araştırmalar yapıldığı için atom bombasının yapımı çok gizli tutulmuş. 1945'te Japonya’nın iki kentine atılmış. Hiroşima ve Nagasaki.6 Ağustos'ta Hiroşima'ya atılan ilk bomba yaklaşık 75 bin kişinin, 9 Ağustos'ta Nagasaki'ye atılan ikinci bomba da yaklaşık 39 bin bazı bilgilere göre 132 bin  kişinin ölümüne yol açmış. Ve halende etkilerini sürdürmekte.27 Mayıs 2016’da Obama yıllar önce ülkesinin atom bombası atıp onca insanın öldüğü Hiroşima’yı ziyarete gitti. Zaten ilk ziyaret eden Amerika başkanı da o oldu. Amaç belki de bir af dilemekti.” Özür dileriz Hiroşima insanlarını öldürdüğümüz için”. Ne kadar masumane bir özür…

 Atom bombasının bu yıkıcı gücü nasıl oluşuyor merak eden var mı? Cevap vereyim, uranyum ve plütonyum atomlarının bölünmesi sırasında açığa çıkan enerjiden kaynaklanıyor. ABD, 1952'de atom bombasından çok daha etkili ve yıkıcı bir silah olan hidrojen bombasını geliştirdi.

Hidrojen bombasının ürkütücü boyutlardaki patlama gücü, hidrojen atomlarının birleşerek helyum atomlarına dönüştüğü termonükleer tepkimeden doğar. Bir başka deyişle, hidrojen bombasının patlaması bir çekirdek kaynaşması ya da birleşmesidir (füzyon). Oysa atom bombasınınki bir çekirdek bölünmesidir (fisyon). Bunları anlatmaktaki sebebim bu silahlar yüksek yok etme gücüne sahiptirler. Genel patlayıcılardan farklı olarak çok daha fazla zarar vermek amaçlı kullanılırlar maliyetleri ise dünyadaki yoksulluğu bitirebilecek kadar fazla. Ve bu silahları üreten ülkeler daha fazla nasıl insan öldürüp nereleri sömürebiliriz diye düşünen ülkelerdir.

 Sovyetler Birliği, bu iki bombayı da ABD’den daha sonra geliştirdi. Ardından  İngiltere, Fransa, Çin geliştirdi.  Bu yıkıcı silahların kısıtlanması ve yasaklanması için 1963'ten bu yana silahsızlanma çalışmalar yürütülmüş ve bu çalışmalarda belirli bir başarı elde edilmemiştir. Zaten  başarılı olmuş olsaydı bu gün Suriye’de onca masum insan ölür müydü? Kimyasal silah ve bomba yapmak bilim değildir. İnsani bir noktası yoktur. İnsanlar hayvan değil hayatta kalmak için birilerinin veya bir ülkenin ölmesine gerek yok. Ne oldu atom bombasını yaptınız da ne oldu kimyasal silah ürettiniz de iyi mi oldu bir kerede binlerce insanı öldürmek için mi? Bu kadar mı kendi cinsinizden korkuyorsunuz. Bu kadar mı vicdanınızı körelttiniz.

Siz ölümsüz müsünüz peki?

Suriye’nin İdlip kentindeki bir yerleşim bölgesine rejim güçleri tarafından  hava saldırısı düzenleniyor çoğu çocuk 50'nin üzerinde kişi öldürülüyor ve 200'ün üstünde kişi gazdan etkileniyor.  Öldürülmek ilgili ne kadar normal cümleler kullanıyoruz değil mi?

Çünkü öldürülmek 2. Dünya Savaşından bu yana tüm dünyaya normalleştirilerek sunulmakta. Çünkü kimyasal bombaların üretimi batı ülkelerinde devam etmekte ve diğer ülkelere sıçramakta. Ve yine çünkü insan ölümlerinden pirim alan ülkeler var.

Bunu Suriye gibi kimi ülkelerde iç savaş çıkartıp kimyasal bomba kullandırtarak veya Afrika gibi ülkelerde salgın hastalıklar yaratıp sağlık sektöründen pirim elde ederek ya da ülkelerin hammaddelerini kullanıp o ülkelerdeki insanları açlığa mahkum ederek çıkarlarını önde tutan ülkeler var.

O ülkeler ne zaman silah ve kimyasal silah üretimini bırakırlarsa ne zaman masum insanları öldürmeyi meslek edinmekten vazgeçerlerse o vakit dünyada ağzından köpük çıkıp ölen çocuklar olmayacak, havada kimyasal gazları elma kokusuyla karıştıracak insanlar olmayacak, bir günde eşini çocuklarını toprağa gömen insanlar olmayacak, ülkesinden hayat kalmak için kaçıp denizlerde boğulan insanlar olmayacak.

Savaş olmayacak. Cümleleri mi Suriye’de ölen çocuklar için yazılmış bir iki cümleyle kapatmak istiyorum: Çocuklar ikiye ayrılır. Birincisi Avrupa da doğan ikincisi Ortadoğu da ölen. İlkine dünya tutkun ikincisine dünya suskun.

MEYRAMA OZMUS